Među ovom slovenskom masom nalazili su se u najvećem broju preci današnjih Srba, koji su, koristeći slabost Vizantije, do 8. veka postepeno naselili Balkansko poluostrvo. Na području današnje Vojvodine živela su Slovenska plemena Bodrići (Bodriči), Severani, Braničevci i Timočani. U Topografiji Ugarske (Topographia Magni regni Hungarie) iz 1750. godine kaže se da su Bodrići po mišljenju nekih nazvani kasnije Srbi (Serbulijani, Serbli i Serblii). Srpski istoričar Konstantin Nikolajević ih smatra srpskim plemenom i navodi da su još 552. godine «Srblji-Bodrice i Slovenci» opustošili Ilirik «ugovorivši sa Gepidima slobodan prolaz kroz njihovu zemlju i prevoz preko Dunava».

U 9. veku, posle propasti Avara, javljaju se i prvi oblici slovenske državnosti na ovom području. Prve slovenske države koje su upravljale teritorijom današnje Vojvodine bile su Bugarsko carstvo, Velika Moravska i Ljudevitova Panonska Kneževina. Za vreme bugarske uprave (9. vek), bugarski vojvoda Salan je vladao na teritoriji Bačke, a sedište njegovog vojvodstva je bio grad Titel. Drugi bugarski vojvoda, koji je vladao Banatom, zvao se Glad. Gladov potomak je bio banatski vojvoda Ahtum, poslednji vladar koji se suprotstavio uspostavljanju neposredne vlasti Ugarskog kraljevstva u 11. veku. Ahtum je bio pravoslavni hrišćanin.

U jedanaestom veku, na teritoriji Srema je vladao Sermon, vazal makedonskog (bugarskog) cara Samuila. Sermon je kovao svoje zlatnike na području današnje Sremske Mitrovice. Pošto je Samuilovo carstvo poraženo od Vizantije, Sermon biva uhvaćen i ubijen, jer se nije hteo pokoriti novoj vlasti. Za vreme vizantijske uprave na teritoriji Srema je postojala vizantijska pokrajina nazvana Tema Sirmijum.